◊ 7 yaşından beri müzikle uğraşıyorsun. Eğitimini aldın, müzikler yaptın lakin bir “Yatıya” dedin, işin rengi değişti. Mesleğinde bu müzikle gelen yükselişi nasıl değerlendiriyorsun?
– Bu talih üzere görünebilir. Alışılmış ki talih değildi, zira bunun 10 sene öncesi var. Hatta ve hatta “Yatıya” tam 7 yıl evvel yayınlanmış bir müzik. Aslında mevzudaki enteresanlık biraz o…
◊ Neden birinci yayınladığında değil de geçen yıl patladı müzik?
– Beklediğimiz bir mucizeydi bu aslında. Mucizeyi beklemek zorundasın bir artist olarak, zira her artistin hayatında bu kırılmalar bir ya da iki defa oluyor. Alışılmış o kadar emek verip, mental bedeller ödedikten sonra “Daha ne kadar sabretmeliyim” diyorsun. İnsan bir şeyleri deniyor, deniyor sonra “Ben vakit mi kaybediyorum acaba” diye sorguluyor.
◊ Müziğe küstüğün bir devir mi oldu yani?
– Üç-dört kez müziğe küstüm. Mental olarak eksiksiz koptum. Yok oldum 4-5 ay. Sonra tekrar ayağa kalktım. Her dönüşümde kabuk değiştirdim. Bu bir maraton, daima üretmen gerekiyor. Bilhassa pop artistiysen toplumu anlayıp ona nazaran de üretmek durumunda oluyorsun. Yani “Ben sanat yapıyorum, kimse anlamıyor” demek üzere bir durumum olmadı. Bunu tercih de etmedim. Mesela piyanistim, cazcı olabilirdim. Dünya müziğine çok ilgiliydim. Ancak piyano çalarken sıkılıyordum. Müzik söylemeye bu yüzden başladım. “Yatıya”nın üretim kademesinde müziğin halkla buluşabileceğine çok inanıyordum. Birinci yayınlandığında da ilgi gördü lakin yıllar sonra büyük bir hit haline geleceği kimsenin aklına gelmezdi.
Fotoğraflar: Murat ŞAKA
TİKTOK’TA KEŞFEDİLİNCE PATLADI
◊ Bu nasıl oldu sence?
– Otoriteler ortadan kalktı. Köşe başındaki otoriteler yerlerini terk etmek zorunda kalmaya başladıktan sonra, baktık ki halkın, Türkiye’nin, müziğin gerçeği ortaya çıktı. Özlenen daha farklı bir şey. Tamam, bu toplum acılarla yoğruluyor da sanat aslında bir şeylere nefes olmak için var. Ben de bu fikirle yürütmeye çalışıyordum. Klip TikTok’ta keşfedilince patladı. Evvelce bir klibi müzik ve radyo kanallarında yayınlatabilmek için çok farklı teknikler uygulamak gerekiyordu. Biz bir müziğin âlâ olduğuna inandırmakta zahmet çekiyorduk. 7 yıl sonra bir jenerasyon geldi ve o nesil bunu anladı.
◊ 7 yıl sonrasını öngörerek müzik yapmışsın o zaman!
– Evet, ben de “Geleceğe müzik yapıyorum” diyorum! Zira öngördüğüm şey gerçek. Ve bana 10 yıldaki emeğim geri döndü. O bütün işverenler, bütün otoriteler bir anda eksiksiz işlemeye başladı.
ŞARKININ TÜM HAKLARINDAN VAZGEÇMİŞTİM
◊ Otoriteler derken neyi kastediyorsun?
– Kesim birkaç beyin, birkaç üretimci tarafından denetim ediliyordu. Bu niçin değişti? Zira biz bağımsızlaşabildik. Rap’çiler neden bu kadar süratli geldi? Zira bağımsız dijital dağıtımcı firmalar geldi. Direkt internetle bu işi yaptılar, kimseye gereksinim yoktu. Gerçek sanat direkt ulaşabildiği vakit gücünü kaybetmiyor. Ben mesela “Yatıya”nın bütün haklarını 7 sene evvelki firmaya bırakıp müzikten vazgeçmiştim.
◊ Sonra o hakları nasıl aldın?
– Tekrar protokol imzalandı. Bu da yaklaşık 5-6 ay kadar sürdü.
◊ 7 yıl sonra gelen bu popülarite hayatının miladı mı oldu?
– Katiyen. Bir “Yatıya öncesi ve sonrası” durumu var.
O YARIŞTA YETERLİ Kİ BİRİNCİ OLMADIM
◊ Sadece müziğini biliyoruz, magazinde görmüyoruz seni…
– Güya olmalı artık. Biraz yüz bilinirliğine gereksinimim var. Lakin geçersiz bir magazinle kendi onurumu da, aile onurumu da incitecek bir şey yapmak istemem…
◊ Seni birinci olarak 2011 yılında katıldığın “O Ses Türkiye” yarışında gördük. İrem Derici de birinci bu biçimde tanınmıştı. Müsabakanın artıları yahut eksileri neler oldu?
– İrem Derici’yle tıpkı dönem yarıştık. O Hülya Avşar’ın grubundaydı, ben Murat Boz’un. Yarı finale kadar tatlı bir dostluk gelişti ortamızda. Tıpkı gece elendik. Ben ona nazaran daha şanssız bir durumdaydım.
◊ Hangi istikametten?
– Antakyalıyım. Antakya ile bu işin mutfağı ortasında bayağı bir kilometre farkı var. Ne kadar ailen vizyoner de olsa, ulaşman gereken beşerler, yoğrulman gereken bir mutfak var burada. Ben mimarlığı kazanıp İstanbul’a geldim. Müzikle ilgili gayretlerim da daima devam etti. Birtakım şeyleri delice yapman gerekir. “O Ses Türkiye”ye katılma öyküm de tam olarak bu hisle başladı aslında. İrem de ben de müziği ciddiye alan eğitimli bireyler olarak o müsabakaya katılmak istedik. Yarı finalde halk ve heyet oyları değerlendirildi. İşler o gün değişti. Ancak orada kendimi tanıttım. Benim derdim birinci olmak değildi zati. Âlâ ki de olmadım. Zira hayatım boyunca “O Ses Türkiye birincisi” olarak anılacaktım. Ben kendi yazdığım müziklerle bu işi yürütmek istiyorum.
LVBEL C5’İN MÜZİĞİ MAKUS
DEĞİL LAKİN BEN HAVLAMAM
◊ “Yatıya” şarkına Lvbel C5 ile farklı bir versiyon da yapmıştınız. Rap’çi artık “HavHavHav”la gündemde. Nasıl buldun şarkıyı?
– Bu “Wiggle Wiggle” üzere bir şey. Dünyada bu türlü örnekler var. Berbat değil. Lakin onlar müzisyen değil. Parti müziği bu. Buna da gereksinim var. Kâfi ki müzisyen olarak konumlandırılmasınlar. Bizim emeğimize ayıp oluyor zira o vakit. Yani havlayarak yeni bir önerme yaratamayız. Yalnızca birilerini eğlendirebiliriz. Çok uygun paralar kazanabiliriz. “Bakın bu kadar kolay kazanılıyor” imajı verip bir sürü genci inandırabiliriz!
◊ Böyle bir müzik söyler misin?
– Ben havlamam.
DİŞLİ VE YAVUZ BİR KADINIM
◊ Hareketli bir müzikte aşk acısını anlatabiliyorsun. Aşk acısıyla eğlenerek mi başa çıkarsın?
– Acılara çok tutunmuyorum. Yazmak meditatif bir şey.
◊ Açıklamaların, attığın adımlar bahadır bir bayan imajı yaratıyor.
O denli misin hakikaten?
– Kendimi dişli ve yiğit görüyorum, evet. Zira özgür yetiştirildim. Bir erkek çocuğu ne kadar özgür büyüyebilirse, ben de o denli büyüdüm. Anneme “Mervelere gidiyorum” demek zorunda kalmadım. Ailemle çok hakikat bağlar geliştirdim.
ŞANTİYE ŞEFLİĞİ YAPTIM
◊ Tıpkı vakitte mimarsın. O mesleği yaptın mı hiç?
– Yaptım. O bir altın bilezik olarak hayatıma girmişti. Yakın vakit evvel çok büyük bir zelzele yaşadı benim kentim, biliyorsunuz. Hatta yok oldu diyebilirim. Ailem orada 30 yıldır yaşıyordu, sonra İstanbul’a gelip bizimle yaşamaya başladı. Tam da o devir mimarlığa döndüm. Zira sanat işleri durmuştu. Şantiye şefliği yaptım.
İNGİLİZCE ARAPÇA MÜZİK YAPACAĞIM
◊ Müzikle ilgili en büyük hayalin nedir?
– Ben Arap kökenliyim. Arapça müziği, Arap düğünlerini çok gördüm, içinde yoğruldum. Bir yandan Batı müziğiyle de haşır neşirim. Dünyaya açılmanın yollarından biri kendi kültürünü hakikat harmanlayabilmekten geçiyor. Globalde İngilizce-Arapça kelamlı bir müzik yapmayı deneyeceğim. Ben o Arap gırtlağına sahibim. Bir yandan caz, İngilizce müzikler da söylüyorum. Gayem bu tarafta.