Bazen bir bebek konutunda yaşayan küçük bir oyuncak bebekmişim üzere hissediyorum. Minyatür yazı masamda minyatür yazılarımı yazıyormuşum, gözlerim plastiktenmiş, giysilerim oyuncak bebek giysileriymiş üzere. Hiçbir şey gerçek üzere gelmiyor. Yalnızca kendi küçük dünyamda yaşamak ve müziğin içinde kaybolmak istiyorum.
Böyle vakitlerde bana eşlik eden Deux Filles’in müziği ise nedense bir bebek meskeninde yaşayan iki oyuncak bebeğin yaptığı bir müzik üzere geliyor bana. Biraz ürpertici, biraz romantik, biraz çocuksu, çokça nostaljik…
Tüm oyuncak bebekler üzere son derece trajik hayatlar sürmüş bu iki genç kızın dünyasına girdiğimde, onlardan biriymişim üzere hissediyorum kendimi. Onların kayıp kız kardeşiymişim gibi!
KAYIP HİSSİYLE BAŞ EDEBİLMEK
Deux Filles’i kuran iki Fransız kız Gemini Forque ve Claudine Coule’un hikayeleri ise aşağı üst şöyle: Kızlar birinci gençlik yıllarında Lourdes’a yaptıkları bir seyahatte tanışıyorlar. Bu tatilde Coule’un annesi vahim bir akciğer hastalığına yenik düşüyor, Forque’nin annesi ise bir otomobil kazasında hayatını kaybediyor.
Annelerini kaybeden iki kız kayıp hissiyle baş edebilmek için birbirlerine tutunuyor ve vakit içinde müzik yapmaya başlıyorlar. ‘Silence & Wisdom’ (1982) ve ‘Double Happiness’ (1983) isminde birbirinden tuhaf ve mükemmel iki albüm kaydediyorlar.
BEBEK KONUTU MÜZİĞİ
Ambient, post-punk ve dream pop sularında gezinen, acı ve melankoli yüklü bir bebek konutu müziği oluyor onların müziği… Avrupa ve Kuzey Amerika turnelerinden sonra ise Algiers’e gidiyorlar ve orada sırra kadem basıyorlar.
Bir daha onlardan asla haber alınamıyor; alışılmış, Coule’dan gelen tek bir mektup dışında. Kendilerini bulmak ismine, manevî bir arayış içinde, Hindistan’a gittiklerini yazıyor Coule bu son mektubunda. Sonrasında ise kızların bir tarikata katıldıkları ya da orada öldükleri kestirim ediliyor. Böylelikle iki Fransız kızın kısacık müzik mesleği de son buluyor.
Evet, hikaye bu… Neredeyse Dickens yazmış üzere, o denli değil mi? Lakin ne yazık ki (ya da neyse ki) bu iki kızın fırfırlı elbiselerinin üzerine takmayı pek sevdikleri o kuğu beyazı inci kolyeler kadar düzmece.
Gerçekte, Gemini Forque ve Claudine Coule tıpkı anda annelerini kaybetmiş iki üzgün Fransız kız değildi. Aslında, onlar ne üzgünlerdi ne genç kızlardı ne de Fransız. Onlar eski The The üyeleri Simon Fisher Turner ve Colin Lloyd Tucker’dan oburu değildi.
DEUX FILLEX NASIL DOĞDU?
Londra’nın güneyinden gelen Turner ve Tucker 1980’lerin başında, canlı performanslarda onları yakından gören izleyiciler dahil, bir biçimde herkesi kandırmayı başarmıştı. Düzgün lakin bunu neden yapmışlardı? Bana kalırsa bu, çok eğlenceli olmakla birlikte, kostümlerle ve kimliklerle oynanan kolay bir oyundan çok daha fazlasıydı.
Romantik oyuncak bebek giysileri giyip müzik yapma fikri bir hayalde gelmişti Turner’a. Bu rüyayı Tucker’la paylaştığında da Deux Filles doğmuştu. Yani evvel oyuncak bebekler gelmiş, müzik ise sonradan onlara nazaran şekillenmişti. Natürel, mecburen erkek vokalleri yerine mırıl mırıl konuşmalar içeren, o tekinsiz bebek meskeni duygusuyla…
Bence Turner ile Tucker’ın, ruhlarının derinliklerinde, Gemini Forque ve Claudine Coule’a dönüşmeye muhtaçlıkları vardı. Bir bebek meskeninde yaşamaya ve bir bebek meskeni müziği yapmaya. Bu müziği kendi kimlikleriyle yapamayacaklarını düşündükleri için, sonunda içlerinde kim bilir ne vakittir uykuda bekleyen bu kızları uyandırmışlardı.
Ancak bazen yüzümüz, taktığımız maskenin halini alır. Güney Londralı ikili başlarda yalnızca konserlerde Gemini ve Claudine üzere davranırken, sonraları kent merkezinde de onlar üzere gezmeye, kafelere giymeye, alışveriş yapmaya başlamışlardı. Tahminen de onları Hindistan’a göndermeleri de bu yüzdendi: Onların her yeri kaplamalarından ve kendilerine hiçbir şey bırakmamalarından korkmuşlardı.
Gemini Forque ve Claudine Coule 2016’da müzik sahnesine geri döndüklerinde Deux Filles çoktan kült bir oluşum haline gelmişti. Gerçi eski fotoğraflarına baktığımda insanların nasıl olup da onların gerçek kimliğini çözemedikleri şaşırtıyor beni. Fakat öte yandan, bunu son derece mantıklı da buluyorum.
Kızlar insanların içinde uykuda bekleyen başka oyuncak bebeklere hitap ettiklerinden, hiç kimse lakin hiç kimse gerçeği ortaya çıkarmak istememişti. Bir ruh çağırma seansında fincanın tabiatıyla hareket ettiğine inanmak isteyen çocuklar üzereydi hepsi. Eh, ne de olsa büyülü bir hikaye sürekli sıkıcı bir sahiden düzgündü.
Evet, bazen ben de bir bebek konutunda yaşayan küçük bir oyuncak bebekmişim üzere hissediyorum. Minyatür yazı masamda minyatür yazılarımı yazıyormuşum, gözlerim plastiktenmiş, giysilerim oyuncak bebek giysileriymiş gibi… Hiçbir şey gerçek üzere gelmiyor. Yalnızca kendi küçük dünyamda yaşamak ve müziğin içinde kaybolmak istiyorum.
Böyle vakitlerde bana eşlik eden Deux Filles’in müziğini ise hiçbir şeye değişmeyeceğimi düşünüyorum.